Oznaczenie twardości metodą Shore’a

Nazwa badania

Oznaczenie twardości metodą Shore’a

Normy

PN-EN ISO 868, ASTM D2240 Przedmiot badania Twardość ciał stałych niemetalowych metodą statyczną wgłębnikową w skali ShA (materiały miękkie), ShD (materiały twarde).

Zastosowanie

Badanie właściwości mechanicznych materiału: gumy, kompozyty, sztywne tworzywa sztuczne, elastomery (w tym termoplastyczne), materiały komórkowe i żelopodobne, materiały budowlane. Branże: poligrafia, mechanika, motoryzacja. Metoda nie nadaje się do badania materiałów porowatych oraz zawierających wypełnienia w postaci widocznych cząstek, włókien itp. dodatków.

Opis badania

Oznaczenie twardości za pomocą twardościomierza Shore’a polega na pomiarze oporu, jaki stawia próbka badanego materiału podczas zagłębiania w nią igły wgłębnika o określonym kształcie i wymiarze, umieszczonego w podstawie przyrządu pomiarowego. Minimalna grubość próbki do badań powinna wynosić 4 mm, dopuszcza się nakładanie warstwowe próbek w celu uzyskania minimalnej grubości. Próbka musi umożliwiać wykonanie pomiaru co najmniej 9 mm od brzegu i posiadać powierzchnie płaskie o promieniu minimum 6 mm. Standardowo wykonuje się minimum pięć pomiarów w różnych miejscach próbki odległych od siebie o co najmniej 6 mm i oblicza wartość średnią.

Wynik badania

Twardość w skali Shore’a A lub D. Pomiar twardości maksymalnej (natychmiastowy – po 1 s) i po określonym czasie (standardowo 15 s).

Aparatura

Zestaw twardościomierzy Shore'a Barielss: HP-A, HP-D.

Opcje

Badania powiązane: wydłużenie względne przy zerwaniu, wytrzymałość na rozciąganie, temperatura ugięcia pod obciążeniem (HDT), temperatura mięknienia metodą Vicata (VST), udarność metodą Charpy'ego, właściwości mechaniczne przy zginaniu, badania starzeniowe UV, badania w komorze klimatycznej.